2020/01/18- الهی شــــــــــکررررررررر

من اگر نقاش بودم تو رو هر شب به آغوش می‌کشیدم.

امروز جواب آزمایشای مامان به نظر دکتر رسید. مدت مدیدی بود که نگرانش بودیم. خدا رو شکر همه چی تنظیمه و مشکل خاصی نیست :) بعد شنیدن سلامتیش از عمق وجود شادی و خنکی خاصی کل وجودم رو گرفت. خدایا خیلی ممنونم :) نمیدونم چرا ابراز علاقه کردن و گفتن دوستت دارم اینهمه سخته اما قلبا امروز فهمیدم که خیلی دوستش دارم و خدا کنه غم هیچ کدومشون رو نبینم و زودتر از همشون به موطن اصلیم برگردم. از همه جالبتر اینه که دیروز عصری بابا شال و کلاه کرده و آماده با برگه های آزمایش در دست داشت می‌رفت دکتر :) مامان پرسید: آقا کجا؟! بابا هم نه گذاشت و نه برداشت گفت برم ببینم دکتر واسه جواب آزمایشات چی میگه؛ من که میدونم می‌خواد بگه سالمی پس نیا هههه :)) دکتر هرچی گفت میام بهتون میگم :) مامان و بابا هستن دیگه ^_^ ولی مامان نموند و باهم پیش دکتر رفتن.

دو سه روز پیش کنار داود ( دوستم :) و حسین بودم که یه عکس از سال 97 رو بهم نشون دادن و به تماشا نشسته بودیم؛ برگشتم بهشون گفتم لعنتیا کمتر بخونین بیاین یه بریم دور بزنیم، ما همیشه جوون نمیمونیم. داود میگه: حاجی سگ و بزنی تو این هوا در میاد بیرون؟ :| برگشتم میگم: دهنتون سرویس؛ پوکیدیم والا. . دلم تنگ شده واسه بهار و تابستون که خیلی کارها میشه توشون انجام داد و خونه نشین نشد. دلم کلی خنده عمیق میخواد در کنار دوستام :)))

باید یه تویوب ردیف کنم به گمونم اون طرف کوه برف بیشتری اومده؛ زمستونه و قارتوپا (گلوله برفی) بازیش هههه

+ این پست مثلا باید دیروز نشر میشد که داداش کار داشت و نتونستم :)

+ خیلی دوست داشتم واسه تولد وبلاگم بترم اما حالم گرفته بود و دلتنگ. ان شاالله سالهای بعدی :) (روز 728 تولد دوساله شدن وبلاگم و باچه ذوق و شوقی اون شب من اون وبلاگ رو ساختم :)